Zamrożony bark, nazywany również zespołem zamrożonego barku lub zespołem ścięgna pachwinowego, to schorzenie charakteryzujące się bolesnym ograniczeniem ruchomości stawu barkowego. Może to wpłynąć na codzienne funkcje ramienia i sprawić, że wykonywanie prostych czynności, takich jak przemieszczanie ręki czy ubieranie się, staje się trudne i bolesne.
Przyczyna zamrożonego barku nie jest do końca znana, jednak wiadomo, że jest to związane z zapaleniem torebki stawowej ramienia, prowadzącym do jej zwłóknienia i utrudnienia ruchomości stawu. Czynniki ryzyka obejmują starszy wiek, cukrzycę, choroby tarczycy, urazy ramienia oraz określone czynniki genetyczne.
Leczenie zamrożonego barku może być zarówno zachowawcze, jak i interwencyjne, w zależności od stopnia zaawansowania schorzenia i nasilenia objawów.
Leczenie zachowawcze zwykle obejmuje stosowanie terapii fizykalnej, takiej jak ćwiczenia wzmacniające, rozciąganie i masaż, które mają na celu przywrócenie ruchomości stawu barkowego oraz zmniejszenie bólu. Lekarz może również zalecić stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) w celu łagodzenia bólu i redukcji stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą być stosowane również zastrzyki z kortykosteroidami, które mogą zmniejszyć zapalenie i ból.
Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi ulgi lub schorzenie jest zaawansowane, konieczne może być leczenie interwencyjne. Jednym z podejść jest tzw. manipulacja pod narkozą, która polega na przeprowadzeniu kontrolowanego ruchu stawu barkowego podczas znieczulenia ogólnego, w celu złamania tkanki bliznowatej i przywrócenia ruchomości stawu. Innym zabiegiem może być artroskopia barku, czyli minimalnie inwazyjna procedura, podczas której lekarz usuwa ewentualne przeszkody lub zwłóknienia wewnątrz stawu za pomocą cienkiego narzędzia artroskopowego.
Rehabilitacja po leczeniu, zarówno zachowawczym, jak i interwencyjnym, jest kluczowym elementem w procesie powrotu do pełnej ruchomości i funkcji stawu barkowego. Może obejmować ćwiczenia wzmacniające, rozciągające, masaż, a także modulację aktywności w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.